- Katılım
- 7 Ay 12 Gün
- Mesajlar
- 69
Bu aralar psikolojik sorunlar ile baş ediyorum, iyi şeyler yaşamıyorum ve sıkıntılı süreçler geçiriyorum.
Baş edemediğim zorlandığım olaylar yaşadım. Yüzüm gülmüyor, ardı arkası kesilmeyen üzüntü sancıları yaşıyorum.
Elimden sigara düşmüyor, her şeyini kaybetmiş ve ölümü bekleyen biri gibi hissediyorum..
Tabi neler yaşadığımı yazmak istemiyorum, sadece döküyorum içimi.
Boğuluyorum, nefes alamıyorum, tat alamıyorum, yaşamla aramda ufak bir bağ var kopsun istiyorum.
Bunlar birer ergen zırvası değil, yaşı kemale ermiş saçlarının her köşesine aklar düşmüş biri olarak yazıyorum.
Sakallarımın her tanesinde bir ak var.
Artık kaldıramıyorum, omzumdaki yükler dizlerimin yere çökmesine sebep oluyor
Eski gücüm yok, gitmiyor bacaklarım bu yük beni çok zorluyor.
Keşke kanser olsaydım ölümümü en ağrılı sancılı şekilde geçirseydim.
Yaşadığım acıları başka bir acıyla kapatmak istiyorum.
Soracaksınız şimdi insan kanser olmayı ister mi diye?
Hiç olmadığı kadar istiyorum, daha da arttırdım bana zarar veren şeyleri
Rüyalarım hiç olmadığı kadar korkuyla geçiyor.
Ölmek için dua ederken buluyorum kendimi, bu sancılar geçecek derken sanki artıyor.
Üstüme çivilenmiş bu berbat durumu kırıp geçemiyorum..
365 gün, 52 berbat hafta, üstadın dediği gibi tüm zamanım ve yılım berbat.
Bitsin artık her şey, rahat etmek istemiyorum kıvranarak ölmek istiyorum,
Ve bu kararımda şüphe duymuyorum. Ben artık doydum ben artık bardağın dolu kısmıyım.
Bittim ben, kaldıramıyorum...
Baş edemediğim zorlandığım olaylar yaşadım. Yüzüm gülmüyor, ardı arkası kesilmeyen üzüntü sancıları yaşıyorum.
Elimden sigara düşmüyor, her şeyini kaybetmiş ve ölümü bekleyen biri gibi hissediyorum..
Tabi neler yaşadığımı yazmak istemiyorum, sadece döküyorum içimi.
Boğuluyorum, nefes alamıyorum, tat alamıyorum, yaşamla aramda ufak bir bağ var kopsun istiyorum.
Bunlar birer ergen zırvası değil, yaşı kemale ermiş saçlarının her köşesine aklar düşmüş biri olarak yazıyorum.
Sakallarımın her tanesinde bir ak var.
Artık kaldıramıyorum, omzumdaki yükler dizlerimin yere çökmesine sebep oluyor
Eski gücüm yok, gitmiyor bacaklarım bu yük beni çok zorluyor.
Keşke kanser olsaydım ölümümü en ağrılı sancılı şekilde geçirseydim.
Yaşadığım acıları başka bir acıyla kapatmak istiyorum.
Soracaksınız şimdi insan kanser olmayı ister mi diye?
Hiç olmadığı kadar istiyorum, daha da arttırdım bana zarar veren şeyleri
Rüyalarım hiç olmadığı kadar korkuyla geçiyor.
Ölmek için dua ederken buluyorum kendimi, bu sancılar geçecek derken sanki artıyor.
Üstüme çivilenmiş bu berbat durumu kırıp geçemiyorum..
365 gün, 52 berbat hafta, üstadın dediği gibi tüm zamanım ve yılım berbat.
Bitsin artık her şey, rahat etmek istemiyorum kıvranarak ölmek istiyorum,
Ve bu kararımda şüphe duymuyorum. Ben artık doydum ben artık bardağın dolu kısmıyım.
Bittim ben, kaldıramıyorum...
